Γέμισε το /boot, Τώρα τι;

Τι είναι το /boot partition

Το /boot directory περιέχει αρχεία που δεν χρησιμοποιούνται από το λειτουργικό σύστημα αλλά από τον boot loader αυτού. Συνήθως μέσα σε αυτό θα βρείτε τα αρχεία του ίδιου του bootloader (/boot/grub/* στην ποιο σύνηθες περίπτωση του Grub boot loader), τον πυρήνα του λειτουργικού συστήματος (/boot/vmlinuz*) και τα αντίστοιχα αρχεία initrd or initramfs. Αν και σήμερα (UEFI εποχή) το directory /boot δεν είναι απαραίτητο να βρίσκετε σε ξεχωριστό patition υπάρχουν αρκετοί λόγοι που συναινούν στο να κινηθούμε προς την δημιουργία dedicated partition όταν επιλέγουμε το partitioning scheme του συστήματος μας.

Resize LVM Logical Volumes

Μετά από αποχή μερικών μηνών είπα να επιστρέψω σήμερα με ένα άρθρο που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας εδώ και λίγο καιρό. Συγκεκριμένα είχε προκύψει η ανάγκη να αυξήσω τον αποθηκευτικό χώρο σε ένα lvm logical volume.

Τι είναι το LVM;

Για όσους δεν το γνωρίζουν το LVM είναι το ακρωνύμιο των λέξεων Logical Volume Management το οποίο μας παρέχει ένα εναλλακτικό τρόπο οργάνωσης του διαθέσιμου αποθηκευτικού χώρου. Παραδοσιακά ο αποθηκευτικός χώρος ενός ή περισσότερων σκληρών δίσκων χωρίζετε σε partitions τα οποία γίνονται mount σε κάποιο directory στο file system. Με το LVM τα partitions ή γενικότερα οποιοδήποτε  block device (physical volumes στην ορολογία του LVM) οργανώνονται μαζί σε ένα volume group και πάνω σε αυτό δημιουργούνται τα logical volumes τα οποία εν τέλη γίνονται mount σε κάποιο path στο filesystem όπως τα παραδοσιακά partitions. Στο volume group μπορούν να προστεθούν οποιαδήποτε στιγμή νέα physical volumes αυξάνοντας τον διαθέσιμο αποθηκευτικό χώρο ο οποίος με την σειρά του μπορεί να αποδοθεί σε οποιοδήποτε logical volume. Αυτό και μόνο το χαρακτηριστικό δίνει τεράστια ευελιξία στον sysadmin στην διαχείριση του χώρου. Ενώ παραδοσιακά ο επιπλέον αυτός αποθηκευτικός χώρος θα έπρεπε αναγκαστικά να γίνει mount σε κάποιο νέο path στο filesystem τώρα με το LVM μπορούμε απλά να αυξήσουμε τον χώρο του ήδη υπάρχον logical volume. Αρκετά όμως με την θεωρία.

Linux lsof examples

Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε δει πως μπορούμε να εντοπίζουμε αρχεία στο file system του συστήματος κάνοντας χρήση της εντολής find. Στο σημερινό άρθρο θα δούμε πως μπορούμε να εντοπίζουμε αρχεία τα οποία είναι «ανοιχτά» αυτήν την στιγμή από κάποιο process του λειτουργικού μας συστήματος. Ή εντολή που θα χρησιμοποιήσουμε είναι  lsof της οποίας το όνομα προέρχεται από τη σύντμηση των λέξεων list open files. Όπως και με την find η lsof μπορεί να εντοπίσει regular files, directories, block special files, character special files, executing text references, libraries, streams ή network files.

ext3 ext4 reserved blocks

Στα filesystems ext3 και ext4 ένα μέρος της χωρητικότητας του δίσκου δεσμεύεται από το ίδιο το filesystem σαν ένα μέτρο ασφαλείας. Στην επίσημη τεκμηρίωση οι λόγοι που αναφέρονται είναι η αποφυγή του κατακερματισμού (fragmentation) του fileystem καθώς και να μπορούν κάποιες διεργασίες να συνεχίσουν την εκτέλεση τους ακόμα και όταν έχει εξαντληθεί η διαθέσιμη χωρητικότητα του αποθηκευτικού χώρου. H default ρύθμιση είναι να δεσμεύεται το 5% του χώρου. Σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ όταν το partition είναι αρκετά ΤΒ, πράγμα διόλου απίθανο για τα σημερινά δεδομένα) μπορούμε να μειώσουμε τον αριθμό των blocks που έχουν γίνει reserved από το filesystem ώστε να ανακτήσουμε μέρος από τον «χαμένο» χώρο. Να σημειώσουμε ότι η μείωση των reserved blocks σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείτε ως λύση σε περιπτώσεις που απλά ξεμένουμε από χώρο 😉

Linux find examples

Σίγουρα θα έχετε ακούσει την έκφραση «Τα πάντα στο Unix είναι αρχεία». Το ίδιο ισχύει και στο Linux σαν γνήσιος απόγονος του Unix. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να λείπει από το λειτουργικό σύστημα μια εντολή που θα μας βοηθά να εντοπίζουμε αρχεία. Η εντολή αυτή είναι η πανίσχυρη find η οποία μας επιτρέπει να εντοπίζουμε αρχεία και καταλόγους με διάφορα κριτήρια καθώς επίσης και να εκτελούμε διάφορες ενέργειες στα αποτελέσματα της αναζήτησης. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

Save iptables rules

Το firewall σε ένα υπολογιστή (είτε server είτε desktop) διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στην γενικότερη ασφάλεια του συστήματος. Στο linux η συγκεκριμένη δυνατότητα παρέχετε από τον ίδιο τον πυρήνα του λειτουργικού συστήματος και συγκεκριμένα από το υποσύστημα του netfilter. Το userspace πρόγραμμα  για την διαχείριση του firewall είναι η εντολή iptables η οποία μας επιτρέπει την δημιουργία κανόνων (rules) στο firewall. Μια από τις συνηθισμένες ερωτήσεις των νεοεισερχομένων στο κόσμο του Linux είναι το πώς θα διατηρήσουν τους κανόνες που έχουν δημιουργήσει ακόμα και μετά από ένα reboot. Σκοπός του σημερινού άρθρου είναι να δούμε πως μπορούμε να το επιτύχουμε στις διανομές CentOS 6 & CentOS 7 καθώς και στο Ubuntu 16.04

Βρείτε σε ποιο πακέτο ανοίκει ένα εκτελέσιμο στο Linux

Στο Linux η ποιο προσφιλή μέθοδος εγκατάστασης λογισμικού είναι μέσο του package manager της εκάστοτε διανομής. Ένα πακέτο περιέχει τα εκτελέσιμα αρχεία του προγράμματος, τα αρχεία ρυθμίσεων και άλλες πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την εγκατάσταση του. Δύο από τους δημοφιλέστερους package Managers στο Linux είναι αυτοί της διανομής Debian (dpkg) και της διανομής Redhat (rpm). Με μεγάλη πιθανότητα οι εντολές που χρησιμοποιούμε καθημερινά ανήκουν σε ένα πακέτο λογισμικού του οποίου η εγκατάσταση έχει γίνει μέσο αυτών των package managers. Στο σημερινό άρθρο θα δούμε πως μπορούμε να εντοπίσουμε το πακέτο στο οποίο ανήκει ένα εκτελέσιμο και γενικότερα ένα αρχείο εάν η εγκατάσταση αυτού του εκτελέσιμου / αρχείου έχει γίνει μέσο κάποιου package manager. Στα παραδείγματα μας θα αναζητήσουμε το πακέτο για την προσφιλή σε όλους μας εντολή ls. Η διαδικασία είναι ίδια για οποιαδήποτε εντολή έχει εγκατασταθεί μέσο των package managers.